Doorgaan naar hoofdcontent

Indoor KPI's...

Om de ledigheid thuis te tackelen, vond ik het al snel nodig een lijst met indoor KPI's op te stellen. Voorlopige conclusie: ik heb voor een hoop dingen maar weinig huishoudelijk talent. Op de ramen staan na drie sessies nog steeds strepen en vegen. Ik begon met een emmer sop, joeg er daarna een liter glasreiniger doorheen en trok tot slot de Kärcher uit de kast. In de schaduw was ik best trots op mijn huisvlijt, de zon vertelde de volgende dag een ander verhaal. Gelukkig kwamen de glazenwassers vandaag: helden. Was alles maar weer 'normaal'. Dat je gewoon kunt vloeken op de kantoortuin (waar ik hevig naar verlang) en je kunt verschuilen achter 'geen tijd' om ramen te gaan wassen.

Keuken

De Pubers kregen hun broodnodige KPI-voer gelukkig vanuit school aangeleverd. Ik kon er niet veel wijs uit worden, maar ze zaten in elk geval rond half 10 achter een computerscherm "dingen te doen". Heel scherp hou ik ze niet in de gaten, maar ik was wel verbaasd dat ze rond het middaguur inééns "klaar waren" en de laptop verruilden voor de PS. Kleine Puber deed een halfslachtige poging mij te overtuigen dat hij zelfs voor de hele week vooruit had gewerkt. Ik had enorme last van een 'indoor dip' vandaag, dus ik liet het er maar bij. Grote Puber had het ook al snel bekeken en scharrelde de keuken in voor een tosti. Voordat ik vergeet! Waarom. Eten. Pubers. Zoveel. Tosti's? Echtgenoot wilde het tostiverbruik hier aan banden leggen, maar 't wil nog niet zo lukken. Een andere pubermoeder vroeg me of ik deze prangende kwestie aan de kaak wilde stellen. In beide huishoudens speelt het 'tosti-syndroom' enorm op, dus we willen even checken of dat bij jullie ook een issue is. Feedback is welkom.

Kast

Echtgenoot heeft intussen de beste strategie: geen KPI's. Nooit gehad ook. Ik wilde hem foto's laten zien van een man die volledig doorslaat in het concept 'fijn de hele dag bezig in en om het huis'. Maar ik ken Echtgenoot intussen langer dan vandaag; heeft geen zin. Ik schrok me dus te pletter toen ineens de boormachine en een gereedschapskist uit de kast opgeduikeld werden. Na een maand of veertien zit de voordeur van onze vaatwasser er weer in mensen. Daarna was het natuurlijk wel mooi geweest en zeeg Echtgenoot weer in de stoel. Totdat... Een Puber vanuit de slaapkamer belde (!) om te vragen of het eten al klaar was. Goed, de kop is er weer af. Maak er een mooie week van met elkaar. Mocht je ramen wassen nog op je lijstje hebben staan: snel doorstrepen. Die paar mensen die langslopen, zien toch niet dat je ramen vies zijn. En in de tussentijd #stayhome en #blijfliefvoorelkaar.  

Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...