Doorgaan naar hoofdcontent

Het regent, het regent...

Niets, maar dan ook níéts is erger, dan na 1.100 kilometer in een volgestouwde auto op de plek van bestemming aankomen in de REGEN. Na 49 weken werken wil ik drie weken onafgebroken wakker worden in een tent waar de koperen ploert vol op brandt. Niet te veel gevraagd, dunkt me. Met stip op nummer 2 van regenleed is dagelijks de weerapp op de plek van bestemming volgen en het scherm - naarmate jouw vakantie dichterbij komt - te zien veranderen van 'heet, zonnig, 36 graden' naar 'onweer, regen, 36 graden'. Het verschil tussen nat van het zweet vs nat van de regen, waarbij ik de eerste optie nog altijd prefereer boven de tweede. Nummer 3 op de ranglijst van ergernis wordt ingenomen door de echtgenoot die zich ook "prima" vermaakt op de camping met regen. 

Brigitte Bardot

Regen en vakantie; ik kan het gewoon niet. Over de jaren heen is dit beslist het grootste twistpunt tussen de echtgenoot en mij. Zo vlogen we ooit, ik zwanger van oudste zoon J, naar Spanje voor een laatste vakantie met zijn tweeën. Spanje ja, want: altijd goed weer. Voor de gelegenheid had ik een té leuk zwangerschapsbadpak gekocht met een lief BB-ruitje. Als ik hem aandeed, veranderde het ruitje in een ruit, maar door de mist van hormonen zag ik dat gelukkig niet. Ik zag mijzelf 14 dagen loom op een stoel doorbrengen, voetjes (lees: dikke enkels) op een bankje, boeken lezen en zo nu en dan een tukje doen. Binnen, immers buiten zou het te warm zijn... 

Gucci

Om kort te gaan, wij vertrokken met slecht weer uit Rotterdam naar het zonnige Spanje. Bij aankomst was het goede weer kennelijk de andere kant uitgevlogen. Nederland kreeg een on-Nederlands mooie zomer in maart en in Spanje was het koud en nat. Het BB-badpak is amper gedragen. Ik heb zoveel gemopperd dat echtgenoot dreigde mij op een enkele vlucht naar Nederland te zetten om de rest van de vakantie zonder gezeur door te brengen. Van doffe ellende gingen we iedere dag maar winkelen, want hele stukken rijden met die dikke buik was "óók niet meer leuk, broehaaa". Uit wrok schafte ik een paar Burberry-espedrilles aan en roetsjte ik mijn pas door het pinapparaat voor een veel te dure zonnebril van Gucci. De espedrilles kon ik niet gelijk aan vanwege mijn dikke enkels van toen en de Gucci-zonnebril had ik ter plekke ook niet nodig. Maar ik moest ergens mijn gram uit halen. Zo worstelden wij ons dus door twee lange weken van regen, klagen en shoppen. Op de dag dat we terug vlogen vertelde de chauffeur opgewekt dat hij "nog nooit had meegemaakt dat het in Spanje zulk slecht weer was geweest" (dat draagt niet bij aan mijn goede humeur kan ik melden). Hoe het kan weet ik niet, maar aangekomen in Rotterdam besloot het mooie zomerse weer dat het wel genoeg geweest was in Nederland. De zon zat weer waar die hoorde, in Spanje. En in Rotterdam wachtten ons grijze wolken en regen. 

 PS ook zo'n smetvrees voor toiletten op een vliegveld? Daar kom ik nog op terug. 
Pinterest, Dick Bruna


    

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »