Sto(k/p)brood...

Stokbrood met een ferme bonk paté en een croissantje met honing. Daily breakfast op de Franse camping en ik kijk er ieder jaar weer naar uit. Alleen de Fransen kunnen zoveel lekkere soorten paté maken en alleen de Franse bakker bakt zulk hemels lekker stokbrood en dito croissantjes. Het nadeel (lees: het gemis aan degelijk bruin brood) is dat ik er - met een altijd latent aanwezig obstipatiedingetje - zwaar voor moet boeten. 

Mantra

Het zal ongetwijfeld psychisch zijn - althans dat beweert de echtgenoot - dat je als vrouw-in-den-vreemde 'wat moeilijk naar het toilet kunt'. Maar zodra ik het campingterrein op rijd, schieten mijn darmen op slot. Het mantra 'je kunt het, je kunt het, je kunt het' werkt niet. Het goedbedoelde advies van de echtgenoot: "Gewoon gaan zitten", ook niet. Pillen, poeders en lijnzaad zitten nu standaard in de toilettas. Aan deze essentiële aanvulling op mijn reisbagage ging een klein drama vooraf. Twee jaar geleden was ik al een dag of tien volledig ontspoord door grote hoeveelheden stokbrood te nuttigen. Dat brak me lelijk op. Laten we het zo zeggen: bij de sanitaire voorzieningen gebruikte ik vooral de douche. Het rare is ook dat je na een dag of wat alleen maar kunt denken aan AL het eten dat je naar binnen hebt geduwd. En er niet uitkomt... Met nog slechts een paar dagen te gaan voordat we weer terug zouden rijden naar Nederland beklaagde ik me bij de echtgenoot dat "we zo echt niet konden vertrekken". Ik wist niet meer hoe ik moest liggen, staan of zitten. Met 1.100 kilometer voor de boeg geen doen. 

Trés, trés rapide svp

Na nog een dag amechtig op een bankje bij de dichtstbijzijnde wc's gehangen te hebben (encore: zonder resultaat) besloten we maar naar de Franse apotheek te gaan. Voor de lotgenoten onder ons: als je zo omhoog zit, laat je al je gêne varen en smeek je om hulp. De achterbuurvrouw sprak een redelijk woordje Frans en was niet te beroerd om mijn 'klacht' te vertalen. Extra behulpzaam toonde ze zich ook door haar vertaling "nog even door de receptie na te laten lezen". Tuurlijk... Normaliter zou ik haar hebben laten struikelen voordat ze ook maar 1 stap richting receptie had kunnen zetten, maar nood breekt wet. Het enige wat ik van die vertaling nog helder op mijn netvlies heb staan, is dat het "trés, trés rapide" moest werken vanwege mijn aanstaande terugreis naar Nederland. Dat heb ik geweten. Ik zal er verder niet te veel details over prijsgeven. Ik kreeg een tube crème mee met op de verpakking de belofte dat het binnen 5 tot 20 minuten zou werken. Echtgenoot wachtte supportive op het muurtje bij de wc's. Werd vragend aangekeken door een moeder met haar kind, waarop hij fluisterde: "Het gaat niet helemaal goed." Niet helemaal goed? "Het gaat helemaal NIET goed", krijste ik vanaf de openlucht pot. De belofte op de verpakking is waar, dat kan ik bij deze bevestigen. Behalve pillen, poeders en lijnzaad zit er ergens verstopt in mijn toilettas een beduimeld stukje papier. De gebruiksaanwijzing van de crème. God verhoede, maar bij een volgende keer schuif ik dat papiertje wel over de toonbank bij de Franse apotheek. Hoe aardig de buren misschien ook kunnen zijn. 

PS Lijnzaad in het Frans: graine de lin. In noodgeval: schuif een briefje over de toonbank met 'Normacol Enema adults' en blijf na gebruik zo dicht mogelijk bij de sanitaire voorzieningen (en vergeet de chloordoekjes niet).