Doorgaan naar hoofdcontent

Kleine wasjes...

Nou, en dan ligt alles er. Tent (drie stuks maar liefst, maar daarover een andere keer meer), tarp, stoelen, snoeren, kabels, kratten. De hele bliksemse bende all over door mijn woonkamer. Dat is het punt waarop de wegen van echtgenoot en mij scheiden. Man wordt iedere dag blijer met de vakantie in het vizier. Ik word overvallen door blinde paniek van alles wat ik nog moet doen voordat we de auto instappen. 


Robijn, da's pas fijn

Te beginnen met de was die achterblijft en "beslíst" nog weggewerkt moet worden. Voor iedereen die mij al wat langer kent, ik draai gemiddeld twee tot drie wasmachines. Per dag. Met een wekelijkse verschoning van het beddengoed tik ik met gemak vijf draaibeurten op een dag aan. Geen idee hoe dit zo ver heeft kunnen komen, maar ik leef er al jaren mee en doe geen vlieg kwaad met deze ijver. Echtgenoot heeft ooit de euvele moed gehad om de waterkraan van mijn heilige machientje dicht te draaien op de avond van vertrek. Klein puntje van kritiek: hij was vergeten dit aan mij te melden. Gevolg 1: XXL stress omdat ik bang was dat 'ie kapot was. Gevolg 2: bij terugkomst van vakantie lagen er nog stapels was. Plus de 17 vuilniszakken die we mee terug namen uit Frankrijk. Daaaaaaagen achtereen draaide het arme beestje overuren. Doe mij lege wasmanden en ik kan zorgeloos op vakantie. 


Hoe het 'heurt'

Op de camping ga ik na de sanitaire inspectie (first things first) gelijk door op zoek naar de wasmachine om de nodige tussendoortjes ter plaatse te draaien. Smetvrees moet je niet hebben, want er staat vaak maar 1 groezelig exemplaar waar weliswaar veel was in kan (wat heet: je kunt er 3 kuub tegelijk in mieteren), maar schoon is anders. Echtgenoot begrijpt sowieso niet waarom ik vrijwillig een hele dag laat verstieren door "vandaag echt de was te moeten doen". Waarom een hele dag? Omdat er op de camping een soort wasmachine-etiquette is waar niet iedereen zich aan houdt en dat kan je dagindeling lelijk in de war schoppen. Het werkt als volgt. Je gaat voor dag en dauw met je propvolle Ikea-tas naar het washok. Ontdekt dat sommige mensen nóg eerder uit hun woestijntent zijn gevallen, want er staan al vijf tassen in lijn opgesteld. De bedoeling is dat de eigenaar van de 'eerst-wachtende tas' op enig moment de was van een ander uit de trommel haalt en dan zelf aan de beurt is. Goed opgevoed als ik ben, sloot ik keurig als zesde in de rij aan. Keer op keer wandelde ik de berg op richting washok om te kijken of ik al aan de beurt was. Zag ik plots een was draaien van een 'tas' die er eerder nog niet stond! De enige manier om dit brutale voordringen te voorkomen, is als een bezige bij rond het washok te blijven zoemen. Vorig jaar heb ik het roer drastisch omgegooid met het dappere besluit voortaan alleen nog handwasjes te doen. En dat is me best goed bevallen!  






Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...