Doorgaan naar hoofdcontent

Inpakken en wegwezen...

Er zijn een paar dingen waar je je als vrouw niet mee moet bemoeien. De barbecue staat onveranderd op nummer 1. Zodra het weer het een beetje toelaat, wordt het heilige vuur (*) aangestoken om er grote hompen vlees op te schroeien. Terugkerend strijdpuntje tussen de echtgenoot en mij is de vraag "Is het wel gaar?" waarop ik steevast een beledigde grom als antwoord krijg. Voor de rest waag ik mij niet op het bbq-pad. Tweede onderwerp in de categorie no-go voor dames is het inpakken van de auto. 


Yin en Yang

Hoewel ik in de loop der jaren mijn reisbagage al flink heb laten slinken, ligt er ieder jaar een indrukwekkende hoeveelheid spullen. De 'voorpret' begint ongeveer een maand voor vertrek als echtgenoot aankondigt "binnenkort de kampeerspullen uit gangkast en opslagruimte te willen halen". Concreet: je huis is voor een week of wat een uitdragerij van kratten, kabels, tent, tarp en 'oh daar is de vishengel' (een kind van 12 dat van vissen houdt, heel gek). Om ook echtgenoot een pluim te geven; hij laat tussen aankondiging en daadwerkelijk doen wat tijd zitten om mij langzaam aan de chaos te laten wennen. Dat kan overigens ook zijn omdat hij denken en doen altijd wat ver uit elkaar heeft liggen. Anyway, opeens ligt alles er en ben ik yin en yang in mijn woning kwijt. 


Hoera, een trekhaak

Ik ontdooi pas weer als alles in de auto zit. En daar zit het addertje. Want ik mag niet helpen. Wat is dat toch dat mannen denken dat alleen zij de wijsheid in pacht hebben om een kofferbak en een dakkoffer vol te prakken? Over die dakkoffer... Ik opperde dat vorig jaar of het jaar daarvoor - daar wil ik vanaf wezen - "omdat we dan wat meer ruimte hadden". Nou! Dat was tegen het zere been. "Ik heb nog íéder jaar ALLES in de auto gekregen", zo kreeg ik 'm venijnig terug. Spreken is zilver en dus regelde ik in stilte met de verhuurmaatschappij dat er toch een dakkoffer bijgeleverd werd. 

  • Adviesje. Ga de dakkoffer bij aankomst niet overdreven aanprijzen. 
  • Twee. Ga ook niet hardop roepen dat het inpakken nu beduidend sneller ging dan voorgaande jaren (wat trouwens echt zo was!). 
  • Wel doen! Sta vooral lang stil bij het fantastische feit dat er "nu ook een trekhaak op de huurauto zit" en echtgenoot zijn racefiets dus kan meenemen. 

Een fijne vakantie!

(*) In veel gevallen staat de man achter een imposante gasbarbecue. Maar dat voelt hetzelfde voor hem, dus daar mag je ook niks van zeggen. 






Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...