What a World

De ingrediënten  voor een paar chagrijnige kerstvakantiedagen? Klussen met twee Pubers, exclusief een Echtgenoot die zich snel uit de voeten maakte. Een muurtje ‘industrial grey’, drie muren ‘offwhite’, een nieuw bed en wat zooi opruimen. Dat varkentje was zo gewassen volgens de jongste Puber. Ik voorzag wat meer werk en wilde dus vroeg aan de slag. Bij ons thuis was het altijd zeven uur je bed uit, ontbijten en hup, aan de slag. Daar ging het in Casa Edison natuurlijk gelijk al mis. Klaar#1 Zo tegen 11-en waren de koters er een beetje klaar voor. Allereerst moest het oude bed uit elkaar geschroefd worden. Ging lastiger dan gedacht en het duurde al met al een dik uur. Mét het nodige gemopper over een klotenboor die niet mee wilde werken. Ik liep al vanaf een uur of 9 te ijsberen door de woonkamer. Intussen de Echtgenoot vervloekend. Volgende klus: drie plankjes schuren. Het stof boys. Dat moet je eraf vegen, anders verf je het straks mee. Nee, met een droge doek. Ja, de onderka...

De twee Pubers gaan dit schooljaar eindexamen doen. Tegelijk ja! Níemand die je vooraf vertelt wat je als ouder allemaal voor je kiezen krijgt. Ik had zelf beter over geboortespreiding moeten nadenken, maar dat is een koe in de kont kijken. Afijn, examens dus. Het lijkt gisteren dat ik ze bij de juf in groep 1 afleverde. Nu buigen ze zich over toetsen én hun toekomst. Waar studeren? En wat? Grote Puber kondigde alvast aan: “Als ik online moet gaan studeren aan de universiteit, dan neem ik eerst een sabbatical.” Sorry? Het idee van een tussenjaar is dat je een rugzak pakt en ophoepelt naar de andere kant van de wereld. Maar dat kan ook al niet door corona. Schoolonderzoeken Sowieso die hele corona: ze zijn het zat! Ik ook trouwens. We houden innig van elkaar, maar wat afstand op z’n tijd houdt de liefde toch gezelliger. Op elkaars lip gingen we de herfstvakantie in. Een week die de grote Puber gebruikte om te leren. Kleine Puber had ergens iets over een sabbatical voorbij horen komen ...

"Pizza tonijn, een koeltas met water, Yakult, kaas en boter. Bestek en een bord. Chips en een zak snoep graag." En om het leed te verzachten "graag die hoodie bij Adidas bestellen. Oh ja, en vergeet niet om m'n zakgeld over te maken." Kleine Puber is positief getest op corona. Gistermiddag kregen we de uitslag. Ziek is hij niet | behalve wanneer hem dat beter uitkomt | en hij appt en facetimet er lustig op los vanuit zijn slaapkamer. Daar ligt hij de komende 72 uur, in isolatie. Wij zijn opgeschaald tot zijn persoonlijke assistenten. Of hij zijn "ontbijt alvast aan mij kon doorgeven", toen ik gisteravond naar bed ging. Dát dus.  Kuchje Drie dagen isolatie voor hem en tien dagen quarantaine voor ons allemaal. Ik was dat hele indoor-gebeuren wel zat na 25 weken gehang in mijn huis. De euforie dat ze weer naar school mochten! Het bleek van korte duur toen het aantal ziekmeldingen in no time omhoog schoot. In een mum van tijd had ik ook drie man verkouden...

Als manna uit de hemel. Echt waar. Van alle pakketjes die ik in de coronatijd aannam, was een grote doos met schoolboeken verreweg het beste. Vanaf half maart zat het kroost thuis en het enige ritme dat ze overeind hielden, was de ligstand. Ik heb even geteld: 24 weken (168 dagen, 4.032 uren) zaten we opgescheept met elkaar en dat bracht niet elke dag evenveel vreugde. Wie beweert dat dat wel zo is, liegt. Glashard. Beweging Als een ‘kid in the candystore’ scheurde ik de doos open en schreeuwde nog net geen hoera. Het enthousiasme bij de kleine Puber was beduidend minder, maar dat mag geen verrassing zijn. Hij hield het prima vol: uitslapen, PlayStation en “Wat eten we?”, dat was het wel zo'n beetje. De grote Puber had tenminste nog een vakantiebaan | babi pangang-koerier | wat hem beweging én geld opleverde. Voor de 15-jarige kleine Puber was er niet veel werk te vinden. Te jong, geen ervaring. Een halfslachtige poging deed hij nog om in een ijssalon aan de slag te gaan. Maar h...

Telefoon. 's Avonds ook nog! De docent van school wilde graag weten waar de kleine Puber die dag had uitgehangen. Hij was niet in de digitale klas verschenen en of ik daar "een beetje op wilde gaan sturen". Mán! Breek me de bek niet open: lamme armen heb ik onderhand. Kleine Puber ook, maar dat was omdat hij om 12.10 uur al weer zat te racen op de PlayStation. Hij had al zijn huiswerk gedaan en dat ontsloeg hem kennelijk van de verplichting om tussendoor nog eens te kijken in Magister en Teams. Bovendien was hij er heilig van overtuigd dat er geen digiklas ingepland stond. Al bellende met de docent wierp hij een snelle blik in de agenda en "nou ja, óók gek", stond het er ineens wel in. Afijn, het liep met een sisser af, maar we moesten allebei beloven dat het niet nog een keer zou gebeuren.  Beneden Dat verhoogt de gezelligheid niet, kan ik melden. Aangezien ik mezelf op een rustiger werkplekje boven heb getrakteerd, daal ik nu regelmatig de trap af om bened...

Het advies om zoveel mogelijk thuis te blijven, is aan mij in elk geval goed besteed. Niet alleen omdat het gevraagd wordt, maar nog veel meer omdat ik schijtchagrijnig word van mensen die 1,5 meter maar verdomd moeilijk vinden. Wat dat betreft scheidt corona het kaf van het koren. Mensen die geen afstand houden en zemelend hun kar door het gangpad duwen. En mensen die het ook niet leuk vinden, maar zich inspannen om er het beste van te maken. Zoals ik. Sudderende ergernis wordt meer en meer een oplaaiende allergie. Gisteren nog. Een briesende oma kafferde een piepjonge vakkenvuller uit die met z'n voorraad in háár weg stond. Asociaal Hij keek me hulpeloos aan en had het fatsoen er niet op te reageren. Nog maar een week geleden keek ik net zo vragend toen een opaatje het nodig vond om vlak voor m'n neus langs te scheren. Nu stond hij 10 seconden eerder bij een kassa. Toen ik vroeg of hij 1,5 meter afstand wilde houden, werd me de huid vol gescholden. Waarom ik zo...

Een interbellum tussen twee Pubers duurt nooit lang. Nog maar een paar dagen terug hadden we zo wat van hun akkefietjes met ze doorgenomen. Natuurlijk begrepen ze alles, beloofden ze veel en zou het “niet meer gebeuren”. Waarbij ze trouwens wel de gelegenheid aangrepen om ook hun beklag over ons te doen. Ze waren nu wat ouder, dus “dan mogen wij ook wat zeggen.” Ik zag het causaal verband niet, maar vooruit. Het was bijvoorbeeld heel irritant dat ik de telefoon niet had opgenomen toen ik een spaarzaam uurtje buiten was. Want: kleine Puber wilde mijn ijsje confisqueren en hij had me wel drie keer gebeld. Notabene. Interactie Ik kaatste de bal terug en vroeg waarom hij überhaupt vond dat hij mijn ijsje mocht. En of hij me daarvoor nou lastig moest vallen toen ik net de hakken buiten de deur had. Drie keer! Nee. Hij zag het punt niet en bleef van mening dat ik heel stom was. Afijn, het werd een boeiende interactie waarbij we het er eigenlijk alleen over eens waren dat iedereen i...

Drie keer knipperen en  mijn woonkamer was getransformeerd naar quarantaineschool annex kantoorgebouw. Dat begon me een beetje op de zenuwen te werken. De ene Puber aan de keukentafel, de andere in de serre en ik als kop van jut er tussenin. Tikkend en ‘teamsend’ kreeg ik van de kleine Puber veel updates over zijn voortgang. Waar ik het nut niet van inzag, maar het bleek meestal wel de voorbode voor “Ik ga nu even ontspannen hoor”. De grote Puber werkt in de regel met meer discipline, maar zijn weerstand waaide niettemin toch ook mijn kant op. Gelukkig zoekt hij met enige regelmaat de hangmat op. Dat scheelt, maar ik besloot wel om naar de slaapkamer te verkassen.  Toveren Echtgenoot verkeert in een ongebruikelijke staat van ‘actief zijn’ (al 3 kasten ontruimd mensen!) en ik heb daar gelijk van geprofiteerd. Hatseflats! Stoel boven weg, zooi in een zak, bureautje gekocht en nog dezelfde avond had ik een minikantoortje tevoorschijn getoverd. Met uitzicht op het groen van de...

In de eerste indoor weken sloeg ik wat door. Geef ik eerlijk toe. Ik was als een malle aan het werk,  stuurde twee huiswerkmokkende Pubers aan en gooide het beddengoed nog maar een keer extra bij de was. Ik heb een Echtgenoot die normaliter vooral passief meekijkt naar deze ijver. Totdat hij ineens ook verzuchtte dat “het niks doen niet goed is voor een mens” en kasten ging opruimen. Schrikken hoor! Vanwege deze zeldzaamheid bood ik wel gelijk een helpende hand. Voordat je het weet, is zo’n oprisping weer weggezakt mensen. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar mijn dagen hier in huis waren gevuld ‘to the max’. Kapitaal Een indoor dip kon niet uitblijven. En die kwam dus ook. Vorige week. De nieuwigheid was er nu wel af, qua inspiratie kwam de bodem in zicht en ik kreeg steeds meer last van kantoortuinheimwee. Gelukkig boden de Pubers afleiding. Zo zat ik dus tot over mijn oren in een bedrijfsplan voor economie waarbij de kleine Puber gaat handelen in het doorverkopen van hi...

De ingrediënten voor een dagje ontspannen indoor werken? Zet twee Pubers en mij op een paar vierkante meters bij elkaar, hussel school- en werkinput door elkaar en je krijgt in elk geval een spannende dag voor je kiezen. Terwijl ik aan het overleggen was met een collega, begon de kleine Puber opeens te SCHREEUWEN "dat hij nu alle honderd antwoorden ( #$&*@! ) kwijt was."  Razernij. De klotencomputer was natuurlijk de schuldige en hij smeet zijn slippers woest door de kamer. Een ramp van nationale omvang hier in huis mensen. Ik moest mijn overleg even pauzeren: opvoeding en werk worden hier moeiteloos op hetzelfde bord geserveerd. Humeur Gelukkig bleef de Apple gespaard en was het leed snel opgelost omdat ik alle antwoorden natuurlijk gewoon terug kon vinden. Het kwam zijn humeur trouwens niet ten goede dat ik hem tussen neus en lippen door tipte dat bestanden opslaan "best handig" is. Net als de suggestie om meer huiswerk te vragen omdat ze wel héél snel kla...

Om de ledigheid thuis te tackelen, vond ik het al snel nodig een lijst met indoor KPI's op te stellen. Voorlopige conclusie: ik heb voor een hoop dingen maar weinig huishoudelijk talent. Op de ramen staan na drie sessies nog steeds strepen en vegen. Ik begon met een emmer sop, joeg er daarna een liter glasreiniger doorheen en trok tot slot de Kärcher uit de kast. In de schaduw was ik best trots op mijn huisvlijt, de zon vertelde de volgende dag een ander verhaal. Gelukkig kwamen de glazenwassers vandaag: helden. Was alles maar weer 'normaal'. Dat je gewoon kunt vloeken op de kantoortuin ( waar ik hevig naar verlang ) en je kunt verschuilen achter 'geen tijd' om ramen te gaan wassen. Keuken De Pubers kregen hun broodnodige KPI-voer gelukkig vanuit school aangeleverd. Ik kon er niet veel wijs uit worden, maar ze zaten in elk geval rond half 10 achter een computerscherm "dingen te doen". Heel scherp hou ik ze niet in de gaten, maar ik was wel verbaasd dat ...

Het concept 'wonen-werken-leven-leren-en-af-en-toe-schelden-op-elkaar' gaat ons steeds beter af. Twee Pubers doen hun best om motivatie te veinzen voor toetsen die er niet echt toe doen. Wij doen voor de vorm ook net of het rete-belangrijk is. En ik geef ruim op tijd aan wanneer ik een online vergadering heb. Collega's kun je soms amper verstaan, omgevingsgeluiden daarentegen komen vól in de ether ( hoe dan? ). Kleine Puber slaagde intussen met vlag en wimpel voor de spoedcursus 'Mama niet storen'. Dat wierp zijn vruchten af, want hij viel me niet lastig als ik in een digitale meeting zat. Wat niet wil zeggen dat er dan geen prangende vragen zijn, maar daar heeft hij gelukkig een oplossing voor gevonden. Hij houdt gewoon razendsnel een zak paprika chips omhoog en glipt de kamer weer uit. Zolang hij geen 'nee' krijgt, is het voor hem een 'ja'. Shit Al met al komen we deze familiequarantaine best goed door hoor. Voor de goede orde: wél met 6 april a...

Nadat ik ook de gootjes van mijn kozijnen had schoongemaakt, de ramen nog eens extra had opgepoetst én een Echtgenoot in de keuken aantrof met een stofzuiger, wist ik het zeker. De overvloed aan indoor tijd ramt alle luiheid uit een mens. Doordeweeks heb ik genoeg om handen. Het werk gaat door en de supervisie op twee 'huisscholieren-annex-hotelgasten' houdt me ook wel van de straat. Maar dan nóg resteert een overdaad aan uren die je toch nuttig moet zien te vullen mensen. Heb ik normaal gesproken alleen al aan sportwas een trommeltje of tien per week, nu jaag ik iedereen in de gordijnen met mijn speurtocht naar wasgoed. De aanvoer stagneert omdat niemand de moeite neemt om nog iets fatsoenlijks uit de kast te trekken. Joggingbroek, een sweater. Oké een schone onderbroek dan, maar de rest kan de volgende dag "nog prima" voor een tweede ronde.  Gekkigheid Over die gordijnen nog even. Een vriendin die van gekkigheid ook niet meer wist wat ze moest doen,  sloeg...

Als je denkt dat jij het zwaar hebt, dan biedt een beetje reflectie broodnodige troost. Ik vroeg aan andere indoor ouders hoe zij de dagen in gedwongen setting met hun kroost doorbrengen. Draai die input om en er is maar een conclusie: dit zijn ook barre tijden voor Pubers mensen. Ouders die spontaan aanboden om als 'papa en mama van' aan te sluiten bij de virtuele klas. Handig om de schoolprestaties te monitoren, zeker. Maar deze Puber kreeg klotsende oksels van het idee en vreesde voor de rest van het jaar een 'sociale lockdown' van haar klasgenoten. Ze was net een beetje bekomen van de schrik dat ze "weken!" met haar ouders onder een dak moest doorbrengen. Iemand suggereerde snoep als zoethouder. Een verleidelijk idee, maar dat proberen we hier juist een beetje in te dammen. Dat gevreet loopt toch al de spuigaten uit. Ook dit even vanuit 'kindbeleving': normaal snaai je de kast toezichtloos leeg, nu heb je verdorie de hele dag ouders op je hakken st...

Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar wij hebben elke dag toch wel een paar ‘familie-afstem-momentjes’ nodig om elkaar lief te blijven vinden. Of om een mokkende Puber weer in het gareel te krijgen. Nog steeds bevangen door een vakantiegevoel vult hij zijn dagen met zinloze zaken die hem | én ons | weinig positiefs opleveren. Een greep uit zijn repertoire. Waarom is het internet zo traag? Hoezo kan ik niet naar vrienden? Wat moet ik dan de hele dag? Hebben jullie Netflix al geregeld? Maar de weekendleague begint, dan mag ik toch wel langer op de PS? Visie Dat is het moment om ‘de kop weer tussen twee oren’ te zetten. Wat we tot nu toe heel rustig en communicatief aangepakt hebben mensen. Al zeg ik het zelf: hulde voor onze opvoedkundige skills die deze dagen bij iedereen zwaar op de proef worden gesteld. De kunst om kleine Puber in toom te houden, is hem elke kans op een weerwoord diréct te ontnemen. Deze 14-jarige heeft namelijk niet de finesse om te snappen wanneer hi...

Zo’n PlayStation gaat op den duur toch vervelen? Hij draait hier corona-overuren en dat klereding hangt me  mijlenver de keel uit. Gelukkig is er digitaal onderwijs en verscheen er ook op een andere manier ineens hoop aan de horizon. Twee Pubers kregen het op de derde indoor dag op hun heupen en maakten plannen om te gaan hardlopen. Dat soort initiatieven bloeden hier wel vaker dood, dus ik besteedde er geen aandacht aan. Zij ook niet. Vanochtend moest het dus inééns gebeuren, maar bleek er nog het nodige aan de voorbereiding te schorten. Vinden Echtgenoot en ik: bloedirritant. Visueel “Heb jij nog gymschoenen? Die van mij zijn stuk.” Had je daar gisteren niet mee kunnen komen? Waarom heb je dat überhaupt niet gezegd, dan hadden we nieuwe kunnen kopen. Aan Echtgenoot: "Waar ligt jouw thermobroek?" Aan mij: "Heb jij zo’n ding wat ik op mijn arm kan doen om mijn telefoon in te stoppen?” Moet dat nu ( zelf aan het werk )?! Je hebt gisteren de godganse dag op je kont ...

Met vooruitziende blik riep ik zondagochtend al dat we waarschijnlijk een paar weken tot elkaar veroordeeld zouden zijn binnen de vier muren van ons huis. Drie paar lege ogen keken mij schaapachtig aan. Dat zou wel meevallen toch? Twee Pubers keken reikhalzend uit naar een lange, luie vakantie en Echtgenoot maakte zich ook nergens druk om. De tussenstand op dag drie: een fikse aanvaring met Echtgenoot over de definitie van hamsteren, hetgeen automatisch 'gepaste sociale afstand' tussen ons opleverde. Een Puber die jengelde over een telefoon die het niet meer doet en het gemis van Netflix. En de uitdaging om twee Pubers het fenomeen 'thuisonderwijs' bij te brengen.  #digitaal Ik heb voor minder hete vuren gestaan. Tussen alle huiselijke beslommeringen door ben ik ook nog gewoon aan het werk. Een laptop, WiFi en wat inspiratie; ik heb niet veel nodig. Wat me wel lelijk tegenviel, was de afstemming met de rest van thuiswerkend Nederland. Op de eerste d...

Of ik direct even een Netflix-account wilde regelen. De PlayStation: die kon maar het beste verhuizen naar de slaapkamer. Onder het mom "dan hebben jullie er ook geen last van". En leren voor school was natuurlijk to-ta-le onzin! Kleine Puber voorzag een walhalla aan mogelijkheden om de opgelegde corona-quarantaine zo plezierig mogelijk door te brengen. Nou wil ik niet altijd spelbreker zijn, maar deze utopie moest wel gelijk de kop ingedrukt worden. Dus: op tijd je bed uit, ontbijten, aankleden. Oh en  hygiëne... Kan ook echt geen kwaad jongens. Onbegrip en ongeloof volgden. Verveling Beide Pubers hielden al een week nauwgezet het nieuws bij. Primair alleen om te horen of de scholen dicht zouden gaan. Een vakantie gloorde aan hun horizon. En | nog mooier | de proefwerkweek zou misschien wel komen te vervallen. De langverwachte mededeling op zondag werd dus met gejuich ontvangen. Het eerdere "onrecht" dat ze wel naar school moesten terwijl de voetbalcompetit...

Qua gezinsparticipatie heb je aan twee Pubers in huis eigenlijk niet heel veel. Het ligt. Het hangt. Het screent. En af en toe is er ook nog wat communicatie, maar dat zijn geen hele zinnen mensen. Eenlettergrepige antwoorden, dat is het wel zo'n beetje. Een lichte vorm van activiteit ontstaat tegen de tijd dat de magen knorren. Voor de vraag of het eten al klaar is | "Ik heb trek" | willen ze nog weleens in de benen komen. Echtgenoot vindt dit standaard een hele irritante vraag. Toch weerhoudt het hen er niet van om dit elke dag opnieuw te vragen. Omgekeerd moeten wij als ouders natuurlijk niet te veel aan hun kop zeuren. Dat doen we wel. Hele klaagzangen krijgen we er voor terug. Puberlogica Behalve liggen, hangen en screenen kunnen Pubers namelijk heel goed mopperen. Over het dekken van de tafel, het inruimen van de vaatwasser, een nieuwe wc-rol ophangen. Ik roep tussendoor nog weleens dat het "hier geen hotel is", maar dat maakt weinig indruk. Eindelo...