Als opgeladen zonnegodin wachtte mij in de laatste week van de zomervakantie nog een jaarlijks terugkerend klusje: schoolspullen aanschaffen. Wachten tot de laatste week is niet sli-him. Weet ik toch. Dan sta je óf voor lege schappen ofwel in ALLE Bruna-filialen liggen alleen nog een overdosis Stabilo-puntenslijpers voor linkshandigen (zoiets als de invalideparkeerplaats die ook vaker niet dan wel gebruikt wordt), roze agenda's met bloemetjes en "hele stomme" schriften. En hele stomme schriften is geen optie als je naar de middelbare gaat. Come on zeg!
(*) Nog in te plannen:
Update: de tas met gymspullen was op de tweede schooldag al kwijt. "En ik heb hem echt in mijn rugtas gedaan."
On and on
Dus: pennen, schriften, kaftpapier (*), geodriehoek, passer, potlood, gum, rekenmachine (huppeldepup xx met multiview), woordenboek ("Zo dik!?!"), schaar, lijm, een dummy voor tekenen ("Heb ik die nodig dan, ik vind tekenen helemaal niet leuk!"), kleurpotloden, etui, earplugs, zaalschoenen, and so on and on. Een deel kon ik online bestellen. In het winkelwagentje, klik en hup-heerlijk-klaar. Voor het overige moest er toch echt realtime geshopt worden. Ik moet zeggen, op de zaalschoenen na hebben we dit traject redelijk vlotjes en zonder noemenswaardige discussies doorlopen. De schoenen vormden nog het grootste obstakel. Klotsend van het zweet liepen we een winkel of 13 af. Oudste zoon zit qua lengte, lichaam en leden ineens in een ingewikkeld stukje leeftijd. Het is te lang, te kort, te klein, te groot; om kort te gaan, er past ineens weinig. Voor zijn voetbalschoenen (ook nog zo'n een fijne uitsmijter-x-twee-kinderen na de vakantie-afschriften) gingen we overnight van 39 naar 41-eenderde. Kinderkleren zijn te klein, volwassen maten te groot. Maar - op zijn Drents gezegd - 'met de kop d'r veur' lieten wij ons niet uit het veld slaan. En slaagden uiteindelijk 'een soort van' in winkel 14. Want ja, áls zijn er maat al bij stond dan waren ze niet mooi, te duur of zaten ze niet lekker. Of alledrie. Afijn.Echt wel!
Schoolspullen oudste zoon: check. Die kunnen we afvinken. Hoeven we alleen nog maar voor de jongste op pad. Weliswaar voor veel minder, maar de ervaring leert dat hij ergens aankomend weekend zijn rugzak plus volgeprakte AH-tas opent en ontdekt dat er heel veel verdwenen is. "Terwijl ik écht alles in de tas heb gedaan, dat weet ik heel, heel zeker! Echt wel." Onze grammofoonplaat blijft steevast hangen op 'Check, dubbelcheck eerst of je alles in je tas hebt'. Ieder jaar blijkt er overigens ook veel ín de tas te zitten waarvan ik me afvraag 'Wat moet je daar nou weer mee'? Zo werden er op school eens oude multomappen met versteende inhoud weggegooid. Ho! Stop. Die nam hij wel mee. Zo'n buitenkansje liet hij niet aan zijn neus voorbij gaan. Oude leesboeken, ja hoor leuk. Niet dat hij ze leest. Als een ware speurhond ontdekt hij overal wat en kan hij alles gebruiken. Het is een ritselaar eerste klas. Ik gedoog de rommel enige tijd nadrukkelijk in het zicht. Fase twee is de spullen in een tas te (ver)stoppen. Drie is de tas naast de afvalemmer te parkeren waarna de afvalcontainer verderop in de straat het eindstation is. Komt hij net aanlopen met een onderdeel van een computerkast die ze mochten slopen op de naschoolse opvang. Geen idee wat het is. En wat je ermee moet. Maar jongste zoon heeft bedacht dat je met dat onderdeel heel mooi rechte lijntjes kunt trekken. Ik gok dat die beslist mee moet naar school. Samen met alle andere schoolspullen die ik - zo is mijn vrees - dit weekend nog last minute moet aanschaffen. Ik hoop dat zijn rechtshandige Stabilo-puntenslijper wel in de AH-tas zit.(*) Nog in te plannen:
- Uitleg over fenomeen boekenkaften
- 'Proef'-kaften
- A) Kaften voor het 'echie'
Update: de tas met gymspullen was op de tweede schooldag al kwijt. "En ik heb hem echt in mijn rugtas gedaan."
Done. Nu alleen volgende week nog 18 kilo boeken ophalen.
Reacties
Een reactie posten