Doorgaan naar hoofdcontent

Helemaal niks...

Wat wij zoal doen tijdens onze vakantie? Onthutsend veel niks eigenlijk. Ik ben er maar eerlijk over. Vol bewondering volg ik in de zomervakantie de fotoseries van veel, vaak ook verantwoorde, activiteiten: musea bezoeken, 6 uur kanovaren en voor dag en dauw wandelen in de bergen. Een klein knaagdiertje ergens in mijn achterhoofd vindt dat ik dit óók moet doen, maar 't komt er niet van. Onze zonen J en N grasduinen gezellig de hele camping over, slepen her en der een sliert vriendjes mee en vermaken zich de hele dag bij zwembad en rivier. Na het eten halen ze hun dagelijkse dosis Wi-Fi bij de receptie. Wij staan bij 't paleis paraat als ze "dorst en honger" hebben. Echtgenoot is drie weken lang niet uit zijn hangmat weg te timmeren. En ik heb eindelijk tijd om me de hele dag te verstoppen in een boek. Een bezigheid waar ik me thuis te weinig tijd voor gun. 

Schuifelen

Vakantie is voor mij dus letterlijk drie weken niks doen. De vraag 'wat eten we vandaag' is het enige waar ik in de hitte nog over wil nadenken. Qua bezigheden: twee keer per dag de afwas, 's ochtends mijn hertjesslaapzakken rechtleggen en mijn heksenbezem er zo nu en dan door heen wapperen. Dat is het wel zo'n beetje. Ooit huurden wij een paar zomers op rij een stacaravan en ik was er drukker dan ooit mee. Je kent het wel. Zo'n hutje waarin je je zijwaarts schuifelend moet voortbewegen. Waarin op een paar vierkante meters wonderbaarlijk genoeg drie (!) slaapkamers, een keuken, wc, douche én een woon- annex eetgedeelte weggewerkt zijn. Het lijkt wel een huis. Met als gevolg dat ik dat dagelijks ging schoonhouden. En dat is precies waar ik geen zin in heb op vakantie.

"Hoe was jullie dag?"

Bij een van die stacaravan-vakanties hadden wij eens slecht weer (goh!). Echtgenoot had uitgerekend die dag uitgekozen om te gaan golfen. Ik bivakkeerde de hele dag met twee jengelende kinderen in de krappe hut. Nog zonder smartphone - en dús accurate weersvoorspelling - draaide ik maar een wasmachine. Stom! Drogen wilde het niet. Er was in de stacaravan nog precies 1 plekje over om een rek vol dampend wasgoed neer te zetten. Toen was écht iedere centimeter benut. Echtgenoot kwam aan het eind van de dag goedgeluimd terug van de golfbaan en vertelde opgewekt "Nou ook gek, wij hebben de hele dag mooi weer gehad." Mijn humeur was al bevroren, hier warmde ik niet van op. Echtgenoot wilde ook graag nog weten wat wij de hele dag gedaan hadden. Nou, helemaal niks dus! 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...