Doorgaan naar hoofdcontent

'Onze vader'...

Cynisch: "Ik kan zeker weer eerst twee uur zitten wachten voordat jullie alles gedaan hebben wat jullie moeten doen. Sjonge jonge." Getergd: "Ja, ga maar janken jij" (dochter rent overstuur de tent in). Bars: "Dames, we-de-rom (!!!) een waarschuwing, wát zijn jullie aan het doen?" Gebiedend: "Dáár ligt nog rommel, en daar. Kijk dan. Opruimen. Nú!" Geïrriteerd: "Ik stop maar met preken nu, want dat heeft zo te zien toch geen zin."

Vermomd

'Onze vader' zit niet in de hemel, maar schuin boven ons op de camping met zijn gezin. Vermomd als azijnzeikerd eerste klas. Hij heeft zijn goedgemutste alias beslist niet meegenomen. Vanuit mijn stoel aanschouw ik dagelijks het gezeur van 'onze vader' 1 etage boven ons. Ik zie met lede ogen aan dat zijn vrouw maar opgehouden is met antwoord geven. Zij ploft meermaals moedeloos in een stoel met een verdrietig gezicht. De twee kinderen hoor ik ook amper. Alleen zijn gezeik is er, de héle dag door. Als je er een beetje oog voor hebt (en dat heb ik, want gluren naar de buren is mijn heimelijke bezigheidstherapie op de camping), zie je toch een hoop chagrijnige mensen. Waarom gaan déze mensen eigenlijk kamperen? Waarom op vakantie überhaupt! Waarom zij met hém getrouwd is... Je vraagt je zo wat af op de camping. Ik zou deze flapdrol voor al dat pispotterige gemekker allang een keer over een geheime scheerlijn hebben laten struikelen. 

(S)preek wat harder

Het gekke is; je blijft luisteren en kijken. Kan ik niks aan doen. Bekentenis: soms zou ik willen dat 'onze vader' iets harder (s)preekt, dan kan ik het nog beter volgen. As we speak zijn z'n dochters even ontsnapt naar het zwembad. Zijn vrouw is gelijk ook spoorloos. Voor de gezelligheid blijf je niet bij hem hangen nee. Gisteren gingen (mochten?) ze ook naar het zwembad. Ik kreeg even een flashback naar pak 'm beet 1890 toen 'onze vader' ruimhartig zijn portefeuille trok en zei: "Hier heb je geld voor een ijsje." Hij gaf zijn vrouw (!) 10 euro en zij nam het zwijgend aan. Zal ik vannacht anders een extra scheerlijn spannen? Ik denk dat Onze Vader me dat wel vergeeft. 


Palais des Papes, Avignon
Foto: Ingeborg

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »