Doorgaan naar hoofdcontent

Nummerrrr 17...

Swingo. Al van gehoord? Ik ook niet. Niet heel gek, want vijf jaar op rij kozen wij voor een camping met zero georganiseerd vertier. Beviel ons prima. Thematisch geplande gezelligheid zit niet in ons DNA. Behalve een zwembad, een nabijgelegen food truck en een aftandse tafeltennistafel was er verder niets. Spelen en voetballen gingen door tot het te donker werd om kind en/of bal nog te zien. Voor de kinderen betekende dit douchen, tandenpoetsen en naar bed. En voor ons een laatste glaasje stilte. 

Ademnood

Dit jaar waagden wij de sprong in het diepe en kozen we een nieuw stekkie uit voor onze kampeerkoepel. Waar we misschien in de gauwigheid overheen gelezen hadden, was het dagelijkse aanbod van campingvermaak. Zo was er dus op onze eerste zaterdagavond een heuse swingo. Deze pretcombi van - jawel - bingo met/op muziek emmerde door tot laat in de avond. De eerste vijf seconden van een lied worden ingezet en wie het raadt, heeft een bingogetal te pakken. Bij zeer populaire meezingers is de kans érg groot dat het hele liedje ten gehore wordt gebracht. Genre: Ademnood, Kedeng Kedeng a deng whoop whoooooop. Met lichte uitslag in de nek waren we blij dat rond 23 uur het laatste stukje muziek ingezet werd. 

Zijn die van ons? 

Ronduit geschokt ben ik nu blijkt dat onze kinderen als een magneet naar deze bron van vermaak gezogen worden! Niet in de laatste plaats aangemoedigd door het personeel dat dagelijks in golfkarretjes over het terrein sjeest om je te attenderen op het programma van vanavond. "Mam, mogen we naar de Franse avond. Het is met muziek (again!) en jullie kunnen kaas eten." Dat echtgenoot en ik elkaar aankijken en denken 'Zijn deze kinderen van ons?' Ik vrees met grote vreze dat ik er niet aan ontkom. Misschien maar beter ook. Als je suiker en patat categorisch verbiedt, gaan ze later iedere dag ontbijten met koekjes en voor het avondeten naar de snackbar. Om ze nog een beetje op het rechte pad te houden, kan ik beter nu 1 keer toegeven. Maar ik ben nu al in (adem)nood. 


In de luie stoel kijken naar de wolken
Foto: Ingeborg




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »