Doorgaan naar hoofdcontent

De afwaszak...

De strikte taakverdeling tussen echtgenoot en mij op de glamping betekent dat hij kookt en ik twee keer per dag naar de wasbak sjok met een krat vol afwas. Die krat was nog een heus dingetje, want echtgenoot had ooit een afwaszak - een zak ja! - gekocht. "Echt heel handig", claimde hij zijn aankoop. "Echt niet!", riep ik ieder jaar. De bedoeling van die zak is dat deze, eenmaal gevuld met water, als het ware vanzelf rijst en blijft staan. Zeiden ze in de kampeerwinkel. Herhaalt ook echtgenoot ieder jaar. Werkt voor geen meter! De afgelopen twee jaar werd ik door mijn lieve sis W uit de brand geholpen met een fijn afwasteiltje. Maar dit jaar stond ik als vanouds weer vloekend te klooien met die rotzak. De krat mocht ik bij de gratie God's kopen, mits ik hem niet meeneem naar Nederland.

Corvee

Toen onze lieve vrienden G&R twee dagen ons kampeerpaleis bezochten, vroeg hun vierjarige zoon J bij het zien van mijn krat: "Is dat jouw afwasmachine?" Correct, smart kid. "Hoe werkt ie dan?" Nou gewoon alles er in stoppen, water erbij en flink schudden :-) Helaas, G en ik moesten gewoon alles met de hand afwassen, maar zo zei G "Dat vind ik nou écht leuk, afwassen op de camping." Want, dan kun je lekker gluren naar iedereen. En al glurend zie je bij de afwas twee groepen. 1. Kinderen. Die verplicht corvee hebben. 2. Mannen. Die ook verplicht corvee hebben. In beide gevallen hebben ze er overduidelijk geen zin in. Kinderen maken net als thuis ruzie 'Die pan is écht niet schoon', 'Wel waar', 'Echt niet!', (pets) 'Au, kreng'. Mannen doorstaan de corveebeurt doorgaans zwijgend en gelaten. Ik vermoed om niet te veel aandacht te vestigen op de roze wasteil met bloemetjesservies. Zij wel, denk ik met lichte afgunst kijkend naar de mooie roze teil.

Ben & Jerry

Wij hebben ooit ook pogingen gedaan om onze kinderen de afwas te laten doen in de vakantie, maar het consequent volhouden is ons niet gelukt. Bovendien waren ze zo geslepen om eerst de afwas van de buren te doen - vrijwillig! - om daarna getrakteerd te worden op een Ben & Jerry. En dit vervolgens uit te onderhandelen met ons. Slimme ratten. Ik blijf de afwas maar gewoon zelf doen. In mijn krat. En volgend jaar koop ik gewoon weer een nieuw kratje. Of een teiltje met bloemetjes. Of ruitjes... Gezellig matchend bij mijn paleis :-) 

PS Mijn gezellige Haagse buurvrouw M op de camping heeft mijn afwaskratje geërfd. Zij vindt 'm ook reuzehandig. Dus!




Dit is 'm dus, de kat in de zak.
Foto: Ingeborg

Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...