Doorgaan naar hoofdcontent

Run or not to run...

Hét nadeel van een katoenen paleis is dat het droog ingepakt moet worden. If not, dan trek je het een jaar later beschimmeld uit de opslag. Overbodig te zeggen dat regen vlak voor departure door mij niet echt op prijs gesteld wordt. Et voilá, worden we donderdag nog even getrakteerd op een enorme plensdag. Zo! Om de klamme hut en natte spullen te ontvluchten, besloten wij maar een dagje naar Nímes te rijden. Wat we daar gezien hebben? Weinig, want ook daar goot het troosteloos de hele dag. Wel hebben we vijf sportzaken uitgekamd waardoor zoon J nu zijn PSG-tenue compleet heeft. Blij kind nummer 1. Zoon N huppelde de winkel uit in zijn nieuwe All Blacks rugbyshirt. Blij kind nummer 2. Echtgenoot vertoefde weer enige tijd in een Nike-walhalla; doet hij graag! Blij 'kind' nummer 3 dus. En ik kocht nog maar 's een renbroek.

Kim K.

Die aankoop is een beetje ter compensatie van het feit dat ik hier niets gedaan heb aan mijn hardlooptrainingen. Allereerst schrok ik behoorlijk van de fikse hellingen die ons kronkelend naar de glamping voerden. Tegen de 15 procent hier en daar zei de buurman die fanatiek om de andere dag op de trappers van zijn racefiets staat. Aan het begin van de camping zelfs 18 procent! Niet te doen, oordeelde ik al snel. Sommige stukken van de camping zijn zo steil dat je je als toren van Pisa moet voortbewegen. Wat heet; het is dagelijks een helse klim om van het sanitaire hok weer bij je tent te komen. Move over Kim K., we pakken hier een daily workout van kont en kuiten. Los van de hellinkjes was het, met uitzondering van de regendag, eigenlijk alle dagen zo verlammend heet dat ik überhaupt niet uit mijn stoel weg te trekken was.

Mont Ventoux

Echtgenoot heeft zich wel fier getoond door op de racefiets een "lekker klimmetje" met de buurman weg te trappen. Chapeau! Hij heeft weliswaar de cyclus van eens in de twee dagen nog niet te pakken. Meedoen met buurman en diens zoon in het beklimmen van de Mont Ventoux heeft 'ie wijselijk ook nog maar even overgeslagen. Maar - tik-'m-aan - he did it. Ik denk dat het er bij mij niet meer van gaat komen. Want ófwel het is te warm óf het regent. Het is ook nooit goed. Morgen wordt het weer wat beter. Ik ga alvast voorzichtig wat spulletjes inpakken denk ik. Voor dat het daar ook weer te warm of te nat voor is.

PS Chagrijnig in de regen, maar natuurlijk wel mét Bambi-paraplu (van lieve vriendin H gekregen).
Foto: Ingeborg

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »