Doorgaan naar hoofdcontent

Lady of the house speaking...

Nondeju! Nog geen etmaal mijn hakken op Franse bodem: regen. Wekenlang heeft iedereen het hier afgelegd tegen de hitte, maar ik ben de klok nog niet rond of ik word verblijd met donder, bliksem en plensbuien. Echt hè. Tandenknarsend kijk ik vanuit mijn katoenen paleis naar een onheilspellend donkergrijs wolkendek. 

Blessings 

Met veel zon en warme temperaturen in het vooruitzicht (ook op het vakantieadres wordt de weerapp - vooral bij slecht weer - driftig geraadpleegd) laat ik de kop niet hangen. Natuurlijk niet! Zo ben ik niet. Ok, ik heb 1 of 2 keer verzucht dat ik regen op vakantie "een beetje moeilijk vind" (dit is de nette variant). Misschien 3 keer... Voor de rest, count your blessings. Heenreis kakstrak in 11,5 uur. Geen boer met tractor op de snelweg gezien. Kids liggen een half uur na aankomst (nieuw record gok ik) in het zwembad. Echtgenoot en ik hebben zonder onvertogen woord het kampeerparadijs in een mum van tijd overeind staan. Tot zover het gemeenschappelijke deel.

The Bell-residence 

Echtgenoot richt zich vervolgens op zijn domein: de keuken. En ik, lady of the Bell-residence, doe de aankleding. Ik bemoei me niet met hem, en hij niet met mij. Gaat hardstikke goed. Ik ben direct vrienden geworden met een alleraardigst ventje, ik schat een jaar of 13, van een paar plekken verderop. "Mevrouw, wat hebt u het gezellig zo met al die mooie spulletjes. Ik zei al tegen mijn moeder dat u zo'n mooie tent hebt. Met slingers, lampions en wierook. Echt leuk." Als dat geen stylist wordt later, vreet ik mijn slippers op. Met twee zonen die niet warm of koud worden van mijn opgepimpte paradijs (Veel belangrijker: "Mam, waar ligt mijn zwembroek? Mam, waar zijn mijn waterschoenen? Mam, ...etc.) heb ik dit ventje natuurlijk gelijk in mijn hart gesloten. Bij menig wandelingetje houdt hij pas op de plaats om even te keuvelen over mijn glampinghutje. Beetje jammer van het gesprek dat hij later op de avond met zijn moeder voert. "Kijk mam, hier staat die leuke tent van die mevrouw. Dat ziet er écht leuk uit met al die gezellige spulletjes. En dat mag állemaal van die meneer." Ok, bij een volgend bilaatje tussen hem en mij zal ik hem even uitleggen wie hier lady of the house is.




Cleaning up in style
Foto: Ingeborg

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »