De buren gaan trouwen. En ze gaan All. The. Way. Dat betekent dat je een dag of 427 voor je trouwdatum al driftig door het opgetrommelde bruidspersoneel wordt aangespoord om "vaart te maken met alles te regelen". En er komt wat op je af. Zo! De datum (hangt onverbiddelijk samen met >), een locatie (in de tuin of binnen proosten), dé jurk (kort, of toch lang), schoenen (welke kleur en hoeveel cm hak), de inwendige mens (over biologische appelsap en of een patatje mayo nou wel of niet mag), de fotograaf (éindelijk iemand gevonden, kan hij niet!) en schoteltjesgeld. Van dat laatste had ik nog nooit gehoord. Er ging een wereld voor me open. Al was het maar vanwege de indrukwekkende organisatieskills die je voor zo'n event in je mars moet hebben.
Rommel
Echtgenoot en ik trouwden stiekem en simpel. En bovenal: snel! In minder dan vijf minuten had echtgenoot na 13,5 jaar tegenstribbelen het jawoord uit zijn tenen getrokken. Stressloos gingen wij aansluitend met zijn 14-en lunchen en 's avonds hadden we ons huispak weer aan, lag echtgenoot tv te kijken en draaide ik een wasmachine. 't Was echt een leuke dag hoor en qua voorbereiding een tik aan het oor. Dat trouwklusje aan de overkant daarentegen... Het gaf me wat kopzorg. Ik ken de buurtjes als lieve en gezellige mensen. Maar op strakke schema's en vlijmscherpe planningen betrap ik ze niet dagelijks. Binnenrollend in hun huis waarschuwt buuf M steevast "niet op de rommel te letten". Dacht ik in den beginne nog dat het stóm toeval was dat ik juist op dat moment hun woning betrad, inmiddels weet ik beter. Ook hun uittochten voor de vakantie komen wat chaotisch over. Een vaste vertrekdatum lijkt er om de een of andere reden nooit te zijn. Dat kan enerzijds liggen aan het feit dat buuf vergeten is dat je een geldig paspoort op tijd geregeld moet hebben. Anderzijds maakt ook buurman M zich niet druk. "Het plan was gisteren, maar misschien vanavond, of anders morgen", zo laat hij rustig weten. Net op het moment dat ik denk dat ze helemaal niet meer gaan, wordt zo ineens de auto ingepakt. Met een beetje geluk staat die dan voor de deur, want buuf wil nog weleens een paar parkeerplekken in de straat 'uitproberen'. Steken, draaien, opnieuw steken, stukkie terug, draaien, plekje verderop, draaien, steken. En dan nog staat de kar vaak meer dan een halve meter van de stoep. Echtgenoot staat graag lachend voor het raam als buuf begint te draaien aan het stuur. Zie dan nog maar eens vlekkeloos in te parkeren.'Uitzet 2.0'
Over die vakanties; zowel de buren als wij gaan graag kamperen. Ha, fijn dacht ik. Soulmates. Maar daar kwam ik van een koude kermis thuis! Waar ik over-de-top glampeer, hebben de buurtjes vooral een praktische inslag. 'Zal ik vijf of zes vloerkleden meenemen?' en 'Past de etagière nog in de kofferbak?', zijn vragen die aan de overkant niet beantwoord gaan worden. Een lichte zendingsdrang heb ik wel in me en ik probeer buuf ieder jaar verder in te wijden in de wereld van must have accessoires. Als een bezeten missionaris preek ik over de noodzaak van kussens, wierook, gebloemd servies, plastic vloerkleden en patchwork dekentjes op de camping. Ik zie het vlammetje ergens aangewakkerd worden, maar met de uitvoering - ik zei al: organiseren is een ding - wil het nog niet zo lukken. Ik ben de beroerdste niet en dus help ik graag een handje. Buuf krijgt vandaag op haar vrijgezellenfeest een plastic vloerkleed. De kick-off van de 'uitzet 2.0'. En ik ga er volgend jaar persoonlijk op toezien dat het ook in de kofferbak belandt. Mits ik tijdig de juiste vertrekdatum te horen krijg. Maar dat is slechts een kwestie van planning. Nu de monsterklus van het aankomende huwelijk (bijna) geklaard is, kan dat niet meer moeilijk zijn.Lieve M&M, ik wens jullie een prachtige dag toe. May your days be filled with joy, love and happiness.
PS Waar dat groene plastic mandje voor is?
Reacties
Een reactie posten