What a World

Met de nodige extra kerstcalorieën op heup en buik joeg ik ons gezin 'vredig' het huis uit voor een stevige wandeling door het bos. Ik dacht: fijn, even wat buitenlucht opsnuiven. "Wandelen?! Je bedoelt lopen...?!" Puber beschimpte dit totaal onzinnige idee niet alleen met woorden, ook non-verbaal liet zijn communicatie niets te raden over. Met afgezakte schouders en bijpassende oorwurm trok hij vol onwil sneakers en jas aan om vervolgens minstens zes meter voor me uit te sjokken. Met Spruit en echtgenoot zoals altijd ver achter me | echtgenoot houdt in de regel niet zo van tempo | vormden we maar een vreemde sliert op de bospaden. Gissen Het is flink gissen af en toe wat een Puber wil, en wat vooral niet. Een grom hier en een snauw daar maken het er niet duidelijker op. Wat dat betreft is Spruit makkelijker. Die geeft altijd luid en duidelijk zijn mening, ook wanneer ik er niet op zit te wachte...

Volledig verrast door weer een margedag van Spruit, gooide ik tijdig mijn laptop aan de kant om met hem wat leuks te doen en naar de kapper te gaan. We moesten even wachten op een bejaard echtpaar voor ons. Oma was wat eerder klaar en ging boodschappen doen. Opa kreeg orders om bij de kapper op haar te wachten, anders moest ze hem straks zoeken. Gezellig, dacht de oude baas, even kletsen met de klanten. "Is dat uw kind?" Ik nam een hap lucht om antwoord te geven, maar opa ging door met zijn praatje pot: "Of is het uw kleinkind?" Zo! Lummel. Die was tegen het zere been. Ik wenste hem in stilte staar aan beide ogen en moest de beleefdheid uit mijn tenen trekken. Zaadje Gelukkig kon ik even later | terecht! | aan zijn scherpte twijfelen toen hij aan mij vroeg of het vandaag woensdag was. "Woensdag, ja toch?" De opmerking van zijn vrouw om bij de kapper op haar te wachten, bekeek ik met terugwerkende kracht ook in een ander licht. Maar goed, het zaadje tw...

Een rustig middagje de stad in met het hele gezin is niet altijd de ultieme vorm van ontspanning. Gisteren deden wij weer eens een poging tot deze vorm van gezamenlijke gezelligheid. Allereerst waren Puber en Spruit 'not amused' vanwege de vertrektijd. Pal tijdens de lunch! Kliko & Co beklaagden zich vol drama over het gemis van een boterham | het gemor begon al op weg naar de tram | en in de stad moest er eerst geparkeerd worden om "iets te eten, want we hebben trek". De schijf van vijf opzij gekieperd, gooiden wij een vette rookworst bij ze naar binnen. Dit was een alternatief voor Spruit's voorstel (altijd vol goede ideeën, maar geen benul van geld) om eerst gezellig drie uur bij de Japanner aan te schuiven voor een vijf gangen sushi-lunch. Anyway, na deze food-upload kon er geshopt worden. Haast Het idee is dan dat we allemaal ergens kunnen kijken en dat je van een 13- en 11-jarige inmiddels zou mogen verwachten dat ze ook vijf minute...

Joedeloe, herfstvakantie. Was dat op de basisschool een goddelijke week van uitslapen, spelen en exit voederbakjes, voor Puber is de vakantie nu de voorbode van wéér een proefwerkweek. Een groot onrecht. Vindt hij zelf. Want wat heb je nou aan vakantie als je niet maximaal kunt luieren en ontspannen? Niks geen joedeloe | ook niet voor ons trouwens  | er moet gewoon hard gewerkt worden. Hoewel al minder zenuwachtig dan vorig jaar, doet Puber nog steeds een groot beroep op ons uithoudingsvermogen. Leerschema's maken, overhoren en elke avond een stevige wandeling om het gezwoeg even van je af te schudden. De vakken worden vooraf nauwkeurig ingedeeld bij degene die het best kan helpen. Morgen wiskunde. Dan is echtgenoot een 'dagje vrij'... Vragen Bij al dat leren komen ook de meest uiteenlopende vragen voorbij. Vooral die waar ik geen antwoord op heb. "Mam, is een klokdiertje een insect? Want dan vindt er gaswisseling plaats vi...

Schoorvoetend en vol tegenzin ging ik op mijn oude dag hardlopen. Als beginner natuurlijk op foute schoenen (maar dat ze wel roze waren!) en na 100 meter de tong op de schoenen. Opgejut door een paar fanatiekelingen ging ik het allengs steeds beter doen en leuker vinden. Hoe ouder, hoe gekker... Ik draaide mijn hand niet om | nou, beetje dan | voor een rondje 10 en had voorzichtig mijn ambitie opgeschroefd naar 15 kilometer. Helaas, een scheur in mijn linker meniscus gooit al een jaar roet in het eten. Twaalf maanden later en acht kilo zwaarder vertoont nu ook mijn rechterknie kuren. Nog een brakkepoot dus, in medisch jargon: een 'verticale mediale meniscuslaesie'. Harlekijn Het hardlopen mis is echt. Maar die kilo's! Die zitten we me nog het meest in de weg. Een emmer Harlekijn-drop van 7 kilo (een omkoopgeschenk op kantoor) helpt daar niet bij. I know! Belangstellend informeerde dga J van ons Haagse internetbureau naar de uitkomst van mijn tweede knie-onde...

Toen Puber en Spruit nog klein waren, was het pais en vree tussen die twee. Puber kon lopen en praten. Daarmee per definitie de baas over een jonger broertje dat beide nog niet kon. Spruit lag - mijlenver achter - in een box en gescheiden door spijlen was er werkelijk geen vuiltje aan de lucht. Een walhalla. Hoe anders nu. Frictie en wrevel zijn aan de orde van de dag. En als het nou ergens om ging... Iets wezenlijks. Dat je zegt de moeite waard om over te bekvechten.  Playstation  Nee, de broedertwist spitst zich toe op randzaken als 'Ik stond hier het eerst om mijn boterham te smeren' | Acht vierkante meter keuken, dat moet toch lukken met zijn tweeën? | 'Jij hebt zeven minuten langer op de Playstation gespeeld dan ik' | Het apparaat is te duur om uit het raam te gooien  | en 'Jij maakt de douchevloer veel natter dan ik'. Een klacht die vooral opduikt als juist de ander zijn weekbeurt heeft om de douche te drogen na gebruik.  Ook het dele...

"Ik krijg een duizenddubbele hernia van al die boeken in mijn rugzak! Belachelijk dat huiswerk al gelijk in de eerste week. Grieks begrijp ik niet hoor *klap* (boek dicht). En er stond pas vandaag in Magister wat we daar voor moesten doen, dus..." | Ja, wat nou dus? | maar ik hield wijselijk mijn mond. "Nee, ik ga toch niet met potlood schrijven. Als het fout is, kras ik alles wel door. Netter schrijven? Is toch prima te lezen. Wat?! Eerst in een oefenblok en dan alles nog een keer in mijn werkboek. Daar heb ik dus écht geen tijd voor, zo kom ik nooit aan mijn ontspanning toe. Voor Duits moet ik ook nog zóvéél doen. Hoezo sind Max und Hans zu spät?" Omdat Hans und Max haben zu spät niet goed is. Dwarse druif! Eczeem A llemachtig, negen weken vakantie. In drie schooldagen weggevaagd, als sneeuw voor een tropenzon. Puber zit er gelijk weer 'lekker' in. Was hij voor de zomervakantie zelf toch ook fier op zijn overstap naar gymnasium 2, eenmaal terug i...

Waar wij vroeger in de regel met enkel 'Ollanders' op de camping stonden, worden we nu steeds meer een minority vanwege een niet te stuiten kampeerstormloop uit Engeland. Rare snuiters hoor. Direct na aankomst worden drie Froomepjes op de achterbank met fiets en al op het knerpende grindpad gezet om in minder dan een week de Tour de France dunnetjes over te doen. Allemachtig, wat fietsen die Engelse kinderen hier veel. Want, back home niet veilig en die achterstand halen ze op vakantie graag weer in. Zo werd me ooit verteld. Maar of sjezen én hard remmen op de camping veiliger zijn, waag ik te betwijfelen. We hebben zo wat schaafwonden horen slippen.  Party Mum en dad zetten intussen de caravan op hun plek. Het liefst kruipen de Engelsen daarna gezamenlijk onder een immense partytent | standaard bij hun kampeeruitrusting, zo lijkt het  | om bier te drinken en lawaai te maken. Mét kerstverlichting. Zijn. Ze. Gek. Op. Meters en meters aan flikkerende lampjes worden op, in...

Het boodschappen doen in Frankrijk gaat nog weleens mis tussen echtgenoot en mij. Waar ik alles graag snel in de kar kieper, betreedt echtgenoot volledig zen het paradijs op aarde: de Intermarché. Tergend traag kuiert hij door álle gangpaden. Ieder jaar opnieuw het gedrentel bij de duizend soorten toetjes (eten ze alleen dat in Frankrijk?). "Wat een fijne visafdeling" | die was er vorig jaar ook  | en vergeet niet "welke paté nemen we vandaag?" Het liefst klaart echtgenoot dit klusje alleen en neemt hij er ruim de tijd voor . Het verhaal doet de ronde dat jongste broer R vroeger gewoon bij de winkel afgezet werd om aan het eind van de dag weer opgepikt te worden. It runs in the family zullen we maar zeggen. Even uit  Om nog een paar vakantieverhalen te kunnen vertellen | zon, zitten, zwemmen en zweten, dat is het wel zo'n beetje  | reden wij maar eens een dagje naar Montpellier. Mede ook omdat het net even regende op de camping en qua humeur kun je mij da...

Echtgenoot is dol op gadgets. Stad en platteland struint hij online af | niet fysiek hoor, nee zeg!  | op zoek naar kekke nieuwigheidjes. Meestal met succes: we drinken de lekkerste cappuccino op de camping en slapen goddelijk op de Rolls Royce onder de luchtbedden. En dan zijn laatste triomf: een koptelefoon in de vorm van twee oordoppen. Een kleine maand boodschappen voor wat lijkt een gehoorprobleem aan beide kanten. Anyway, echtgenoot helemaal happy. Dus wie ben ik om te zeggen dat het er gek uit ziet. Voorheen droeg hij permanent een grote koptelefoon en daar raakte ik in de loop der jaren ook aan gewend.   Simpel Soms gaat het echter ook weleens mis met de must-haves. Zo ergens aan het begin van dit jaar begon hubbie uit het niets te kwijlen over "iets onwijs leuks" van Fatboy. De Lamzac®. Een nieuwe, innovatieve zit- slash  ligzak 'fun and simple to inflate'. Dat heb ik geweten. De filmpjes hoe geweldig leuk en eenvoudig in gebruik vlogen me om de oren e...

Met werkelijk niks te zaniken over de vijfsterrencamping | oh toch wel, 1 dingetje | besloot ik mijn oude liefde maar weer eens op te zoeken. Gluren naar de buren. De eerste paar dagen kon ik mijn draai niet vinden zeg. Het gros van de kampeerders is namelijk té braaf. Mijn zeik-ei obstipeerde spontaan. Maar gelukkig!  D aar arriveerden nieuwe buren. Twee zelfs. Een eindeloos getimmer van haringen uit beide hoeken trok onmiddellijk mijn aandacht. Naast tent hadden beide stellen hun kampeerplek aan het zicht onttrokken door reusachtige schermen in de grond te jassen. Je zou denken dat CSI France hier een aflevering aan het filmen is of dat er echt een crime passionnel heeft plaatsgevonden. Privacy Waarom ze schermen hebben, is mij niet helemaal duidelijk. Privacy? Kan ik me nog indenken, hoewel... Waarom ga je dan naar een camping? In the end zit je allemaal op een openluchttoilet waar je buurman een knalharde scheet de lucht inschiet terwijl jij probeert de lijnzaadjes...

Men neme: een geleende auto (Hoe lief is dat? Ik leaseauto-loos, echtgenoot een Fred Flintstoontje en vriend R die zijn auto beschikbaar stelde), een dagtrip Frankrijk-Spanje, een ietsie te laat vertrekken voor de terugreis (Maagd-des-huizes hád dit anders gepland) en een echtgenoot die om 1 uur 's nachts meldt "dat de auto geen power lijkt te hebben". Daar krijgt een Maagd-sterrenbeeld het benauwd van. Heel erg benauwd. Aan echtgenoot is ook geen Formule 1-monteur verloren gegaan en met acuut verkrampte bilspieren zat ik op de achterbank te bibberen. Vertraging Voor veel mensen is zoiets misschien een avontuur. Zo niet voor een Maagd. A baalt die al van de potentiële vertraging (hadden we nog niet, maar het idee op voorhand...). En B: het niet weten wat er | mogelijk | met de auto is en wat de consequenties | zouden kunnen | zijn, doen een Maagd huiveren van ellende. Better save than sorry besloten we R toch maar te contacten op dit onchristelijke uur. Met weini...

In de categorie #omdenken gaat er dit jaar beslist niet veel kleding mee naar de glamping. Meer plek dus voor accessoires. Geen vrije keus moet ik er wel bij zeggen. Het merendeel past namelijk niet meer sinds een boze hormonenheks mij opgezadeld heeft met een aantal | tó-táál overbodige! | extra kilo's. De ene dag berust ik daar in (een soort van, met moeite), op andere dagen daarentegen vliegt de paniek me naar de strot. In aanloop naar de vakantie wat vaker en dat wil nog weleens uitmonden in overhaaste aankopen. Zo had ik een schattig jurkje gekocht dat ik in de winkel snel, over mijn kleding aan, had gepast. Het kon ermee door. Dacht ik. In een pashokje had ik geen zin, want om de een of andere reden komen opvliegers juist dan graag even om het hoekje kijken... Venijn A nyway. Ik dacht: kek kleedje. Ruim gekocht (zeer ruim), voor de ultieme bohemian look. En, vanuit praktisch oogpunt: de hele dag geforceerd je buik st...

Sp(r)uit werd 11 deze week en hij had er de avond van tevoren haast niet van geslapen. Zei hij. Toen hij opstond... "Ik had mijn ogen wel dicht hoor, maar ik was gewoon wakker. En ik kon in mijn geest ook gewoon praten." Nee, we hebben het hier niet over een nazaat van The Adams Family. Gewoon over mijn kind. Die een heel bijzondere verbale expressie heeft. Zo bevroeg hij ons laatst monter vanaf de achterbank "wanneer jullie eigenlijk allebei half blind zijn geworden?" Hoe lang we al een bril droegen, bedoelde hij te zeggen. Kwek Vanaf de dag dat Spruit ontdekte dat hij kon communiceren met woorden, heeft hij zijn kwek niet meer dichtgehouden. Hij schuwt discussies niet, heeft altijd weerwoord en derhalve even graag het laatste woord. Hem in zijn betoog onderbreken, wordt bestraft met een reprimande. En onderwerpen waarvan hij vooraf vermoedt dat het een kansloze exercitie wordt, begint hij steevast met: "Laat me eerst ui...

Eigenlijk is het gewoon schijt-oneerlijk! Mannen in de 'precaire-prostaat-periode' kopen een motor (of een tweedehands Porsche), verruilen stropdas voor sneakers en laten een hippe, grijze stoppelbaard staan. En daar komt het merendeel goed mee weg. Vrouwen daarentegen wacht een grote bak ellende. Ik noem: in 1 week 3 kilo aankomen. Wat op zichzelf een hele prestatie is, ware het niet dat die kilo's ook nooit meer weggaan. Grijze haren die als paddestoelen uit je kop schieten. Lijzige meisjes-size-zero laten het grijs verven en dat staat beslist leuk. Vrouwen na 45 zitten allejezus vaak bij de kapper om de grijze flanken juist te verhullen. En iemand ooit een man met opvliegers gezien? Ik moet hem nog tegenkomen. God, wat zóu ik die graag tegenkomen! Polyester Op een godgeklaagde regendag in juni rolde ik bloedchagrijnig met druipende jas en plu de tram in. Zomer en regen: ik trek het slecht. De samenvoeging van een rotzomer-met-regen en o...

Puber mag dan fysiek iedere dag naar de middelbare school zijn gegaan, qua inspanning hebben wij ook een jaar 'voortgezet' achter de kiezen. Man, man! We liepen stuk op een lange marathon van proefwerkschema's, huiswerk en overhoringen. En daarmee waren we er niet. Presentaties, pecha kucha's en werkstukken moesten ook gemaakt worden. Dat je bijvoorbeeld een boek leest en dat leuk samenvat, met een paar plaatjes... Zoiets. Maar Puber snapt bar weinig van dingen die zich niet op een scherm afspelen en deze onderdelen werden liefdevol naar 5 voor 12 doorgeschoven. Waarna ik dan maar weer de helpende hand bood. Zo heb ik toch mooi een 8 voor godsdienst naar binnen gesleept.   Lijden Een Puber op de middelbare; je loopt voor minder op je tandvlees.  Niet in de laatste plaats omdat ik na een dag werken meer dan eens bij de voordeur al werd ontboden door een opgejaagd kind. Met je jas nog aan: "Mam! Kun jij nú help...

Geen grotere catfight tussen Puber en mij dan de wekelijkse inspectieronde van puisten en pukkels. Zijn puntgave kinderkoppie heeft plaatsgemaakt voor acne en zijn moeder is zo bloedirritant om hier militair toezicht op te willen houden. Mijn aankondiging dat het weer tijd is, wijst hij standaard minimaal drie keer af: "Niet nú, ik moet... eehh huiswerk maken. Een proefwerk leren." Beslist nuttige tegenargumenten. Maar uiteindelijk is ontsnappen niet meer mogelijk en moet hij er aan geloven. Na drie 'knijpjes' is Puber echter al hels. Het doet "pij-hiijjn", onmiddellijk gevolgd door: "Nu is het wel klaar mam!" Soft Om aan dit gebakkelei een eind te maken, gooide ik steeds meer hulpmiddelen in de strijd. De softe benadering | "Toe, werk nou even mee." | werkte niet. Mijn zinloze belofte over een korte tijdsduur | "We zijn écht zo klaar." | ook niet. De tamelijk botte variant | "Kom op zeg! Niet piepen, het moet gebeure...

"Eeeh, guys: waarom liggen er zes paar schoenen, twee paar slippers, drie paar voetbalschoenen én twee paar scheendekkers in de hal? Ruim eens op." Vol onbegrip slepen twee kinderen zich naar de hal. Spruit doet nog een heldhaftige poging tot logica met: Waarom moet ik het opruimen? Ik moet maandag toch weer voetballen! Zit wat in, maar dan is het hek helemaal van de dam. "Als je klaar bent met je huiswerk, graag je boeken in de kast, dank." "Die tas daar, ook opruimen please." Puber kent mijn tirades en pakt voortvarend de tas, dat moet gezegd. En verschuift deze vrij zinloos van de woonkamer naar de hal achter... "Er zitten spullen ín de tas, haal die er eerst even uit ja..." Man, man, man je moet ze ook alles vertellen. Smetteloos Met drie mannelijke exemplaren in huis is een smetteloos opgeruimde woning een illusie. Overal ligt wat en slingert iets. Ooit woonde ik goddelijk gelukkig op mezelf en waren mi...

"Wow. Het lijkt wel alsof ik in de hemel ben." Spruit toonde zich verbaasd in de overtreffende trap. Hij stond in een oase van licht in de badkamer en dat riep kennelijk paradijselijke associaties op. Drie spotjes. Die het állemaal weer deden. Ongekend! Echtgenoot had kennelijk een teken van boven gekregen en wat achterstallige klusjes van woorden naar daden weten om te zetten. Om deze verlichting had ik (nog) niet eens gevraagd. De  lampjes in de keuken daarentegen...  Zin E chtgenoot en klussen, daar ligt al jaren de duivel tussen. Hij heeft er geen zin in, geen tijd voor (He thinks!) of het irriteert hem niet genoeg. En vooral dat laatste werkt mij erg op de zenuwen. Ik ben nogal snel van ergernis en dito van het aanpakken. En daar moet je in de echtelijke harmonie wel een weg in zien te vinden. Dat steekt erg nauw. Bij een gebiedende overdaad van mijn kant ("Wanneer ga je dit doen!"), zet echtgenoot gelijk zijn hakken in het zand. Als ik mijn soft...

Lief kind van me. Bijna dertien ben je nu en - hoe cliché - wat is de tijd voorbij gevlogen. Op een zondagochtend meldde jij je luidkeels en drie weken te vroeg op deze wereld. Voorbereid was ik op sommige vlakken allerminst, welkom was je in overvloed. Heel eerlijk, ik had geen idee wat me te wachten stond en moest gaandeweg nog zoveel over het moederschap leren. Een handleiding is er niet en ondanks vele - goedbedoelde - adviezen klooide ik soms maar wat aan. Ik deed mijn best, maar het ging met vallen en opstaan. Mijn liefde voor jou was groot, mijn moederinstinct moest nog groeien. Net als jij. Hart Lief kind van me. Amper op de wereld liet je mij en iedereen schrikken door te stoppen met ademhalen. "Hij doet het niet meer", riep ik in een waas terwijl ik je in de armen van de kraamhulp legde. In díe paar seconden begreep ik pas wat moeder zijn echt betekende. Al die maanden zwanger zijn hadden me niet voorbereid op de overd...

Puber had op school een brug gebouwd. Hij was er zo enthousiast over geworden, dat hij de fout beging thuis "een tweede versie te willen bouwen". Een veel betere dan die op school. Uiteraard. Nou is Puber niet verschrikkelijk handig (to say the least) en een zelfstandig project ging het dus bij voorbaat al niet worden. Echtgenoot werd verordonneerd te komen helpen (ook niet de handigste thuis...). En laten ze daarover nou net een verschilletje van inzicht hebben. P otentie   Wat een - in potentie - leuke vader-zoon-klus zou kunnen worden, resulteert vooralsnog in een dikke week geëmmer over en weer. Zoon vindt het 'idee hebben' al een hele dikke bijdrage aan het geheel. Zijn visionaire plan kent geen grenzen (een architect gaat verloren voor d e mens he id, echt waar) , maar de praktische invulling sluit hier niet geheel op aan. Echtgenoot blijft intussen zeveren: "Maak eerst een tekening en bedenk wat je nodig hebt aan materialen." Waar hij gelijk...

"Maaaaaaám . W eet jij hoe ik weer wat motivatie kan krijgen voor school?" Jemig ! Waarom altijd van die lastige vragen vlak voor het naar bed gaan . Waar ik óók geen antwoord op heb. Puber zit in  een dipje . Een D ikke D ip, eigenlijk. Het is te veel, te stom, te moeilijk of alledrie . En de h ele wereld is tégen hem. Altijd. D at is vermoeiend. Erg vermoeiend... Voor hem , m aar onze gemoedstoest and neemt soms ook uitgeputte vormen aan. Man, man, bekaf wor d je er van.  Sunshine   " P aaaaaaá p . Le g even uit w at hier staat." Voor een stukje beeldvorming: echtgenoot staat in de keuken en Puber zit in de woonkamer aan tafel. Te zuchten en te pruilen boven zijn huiswer k. De vraag impliceert dat echtgenoot subiet alle potten en pannen uit zijn jatten laat vallen om zich direct naar onze ' zonnestraal - in-huis' te spoeden. Of: 1 sneakerzool op de deurmat hebben staan en door een gejaagde Pub er in de hal word en opgewacht: "Kun ...